Awkward!

Sinds enkele weken doe ik mezelf vaker filmen. En in steeds meer gevallen zet ik dat op Facebook. Zomaar. Of toch niet?

Ik merkte dat iedere keer als de camera aangaat, ik ongemakkelijk werd. En misschien herken je dat wel? Dat als je dan weet dat ie loopt, je opeens anders gaat praten. Niet meer zegt wat je eigenlijk wilde zeggen. Je woorden er anders uitkomen. Ja. Anders dan wat eigenlijk?

Voor mij is dat in ieder geval anders dan ik IRL ben. Maar wat is dat dan? En klopt dat wel? Wat is het dat je als je jezelf op video teug ziet je denkt: oe, dat komt er niet zo lekker uit..? of wat beweeg ik zus of zo..?

Denk je dat ooit als je live tegen iemand of tegen een groep praat? Zeker wel. Maar dan is het niet erg ofzo. Tenminste. Zo voel ik dat. Op een filmpje wordt het toch opeens anders. En dat vond ik vreemd. En interessant.

Het is voor mij het idee dat het vastligt. En misschien ook een stukje mezelf zien. Hoe confronterend! En laten zien. In een vastliggend stukje beeld met geluid. Voelt voor mij minder vrij dan freestylend in het echte leven. Waar je directe feedback krijgt. In interactie bent.

Is dat het dan?

Een aantal jaar geleden merkte ik dat ik het zelfde gevoel had als ik moest pitchen. Of als ik een blog postte op facebook. En als ik heel ver terug ga… merkte ik dat toen ooit ook toen ik als 15 jarig meisje mijn eerste klant hielp. Mijn god.., wat moest ik zeggen?

En dan mijn eerste training bij H&M. Ruim 8 jaar geleden en herinner het me als de dag van gisteren. Dik onder de Valdispert –gelukkig was valium niet vrij verkrijgbaar- ging ik naar Den Haag. Dagen lang in de voorbereiding. En daar zaten ze.
50 Ogen die mij aanstaarden. En ik voor die groep. Met een zelfgemaakte trainershandleiding ter dikte van een telefoonboek.

Mijn God…hoe heb ik dat overleefd?
Ik kijk er nu met een big smile op terug. Verkopen, pitchen, voor groepen staan, ik doe het allemaal zonder enige moeite. Met heel veel plezier zelfs!

Wat is het succesrecept?

Waardoor lukte het me mijn angsten te overwinnen?
Dit zijn twee dingen:

1. Weten waarvoor je het doet. Je hogere doel voor ogen houden. Je realiseren wat je te brengen hebt. De impact die jij hebt om het leven van een ander een stukje mooier te maken.

2. Het gewoon doen. Oefening baart kunst. Dingen fout doen en het opnieuw proberen. Door de ongemakkelijkheid heen gaan. Net zolang totdat het vanzelf makkelijk wordt. De enige manier voor een plantje om te groeien is het in het licht zetten. Waarom zou je je eigen ontwikkeling dan op de schaduwplek houden? Omdat je het nog niet perfect doet? Amehoela.

“Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren gevonden die niet werken” – Thomas Edison –

Zonder experimenteren komt niemand een stap verder. En zaten we nu allemaal in het donker.

Veel mensen vinden het spannend om zichzelf te verkopen. Vrijuit te pitchen. Voor groepen te staan. Misschien bang om het fout te doen of je weet niet waar je moet beginnen. Herken je dit? En wil jij ook door jouw ongemakkelijkheid heen omdat jij de wereld een stukje mooier wil maken? Kom dan een keer kennismaken!