Als ik dat eens wist

‘Wat moet je nou met lef’ vroeg de grote aan de kleine. Ze stonden er al even. Op het randje van er net over of toch niet. Ik durf niet zei de grote. Maar of lef me nou helpt?

Volgens mij heb ik andere dingen nodig. Kennis. Kracht. Kunde. Anders kan ik het niet.

Maar dat heb je toch al? Zei de kleine. Ja, wel een beetje van alles Maar vast nog lang niet genoeg, peinsde de grote.
Hmm, dacht de kleine. Wanneer heb je dan genoeg? Ja als ik dat eens wist, zei de grote.

En zo staan ze daar. Kijkend naar het randje.

Opeens springt de kleine over het randje. De grote schrikt ervan. Hij ziet de kleine aan de andere kant. De kleine zwaait opgewekt naar hem. Het is hier leuk joh, roept ie.

Hoe heb je dat nou gedaan? vraagt de grote. Nou gewoon. Doen.
En de kleine huppelt blij de wereld tegemoet.